Waarheid gezocht
Het papier is verfrommeld. Het papier moet verfrommeld zijn, anders kan er niets leven. En er moet geleefd worden, veel en vochtig druipende keuze’s, kleffe consequenties van een tijd die alweer veranderd is voor het kan drogen. Voor eeuwig nat gevangen tussen de secondes die we vergeten, gevangen tussen de plooien van het papier dat we bij nader inzien toch behielden, maar niet zonden. Een collectie brieven aan wie we niet geworden zijn.
Maak een vuist en verzeker je ervan dat het papier er veilig in opgeborgen zit. Berg alles veilig op, vertel iedereen waar het ligt en vergeet het dan. Ik wil een waarheid die je achterlaat onder een boom of lantaarnpaal en je laat wachten op zijn terugkeer.
Ik wil gaan zoeken, mijn enkels tot aan mijn knieën in de warme modder.
Geef me een waarheid die niet composteert, geef me een waarheid die geen plastic, geen inhoudsopgave, geen redenering kent. Geef me een waarheid die niet naverteld kan worden, die gitaar speelt zonder handen, die pist en scheet als een dame en die zich schaamt voor goede tafelmanieren.
Vloek op me, gooi de vaas naar me, zolang je maar raakt en niets breekt. Koop seizoens winteraardbeien voor me en een normale vegetarische frikandel speciaal. Schilder mijn ramen groen en hang mijn jas te drogen. Wat ik zoek heeft precies de maat van ervaring, vertelt magere verhalen en vette leugens, is altijd goedkoper dan het beweert, mist de avondklok en zit opgezadeld met het beste idee dat het nooit opperde.
De waarheid die ik zoek daagt altijd op, maar mist de introductie, schuift tersluiks naast je in de bank, scheurt teennagels af met gitzwarte tanden en bouwt van een drol een kathedraal. Het roert in emoties en mangelt het bewustzijn.
Duw me naar de rand, geef me een spiegel en een zeepbel. Ik zal als de waarheid uiteenspatten en niets achterlaten dan alleen mijn ervaringen, het helderste wat ik te bieden heb.
En als we ergens terloops, tussen het grind van de parkeerplaats of in een stroom lekwater van een vuilnisbelt een stilte aantreffen die schoonheid resoneert, dan mag ook dat onze verdienste zijn.
Doorslaan in wat we niet weten is als de modder proberen te scheiden, je naam staat er op maar je krijgt hem maar niet geschreven. Eén ding is zeker, tenminste, dat moet wel. Help me dan om dat te vinden. Leg alles af wat mogelijk is, het brengt ons niet dichter.
Alleen in het onmogelijke vinden we elkaars gelijken.
Jij zult altijd de vraag zijn, ook voor jezelf, net als ik voor mij. De waarheid zal altijd passen en steekt zichzelf pas in brand als de koop al gesloten is. Zoek onder de steen met de hondendrol, de rechte rede zal toch nooit rondgaan. De waarheid is vormloos als modder en onmogelijkheid.
Wacht niet op de dag dat je het weet, voel nu al dat de waarheid een ervaring is.
